1. Jeff Buckey – Hallelujah
Posible da Hallelujah munduko kantarik politena izatea, eta Leonard Cohenen baimenarekin, bertsio hau da gehien entzuten dudana. 19 urte daramatzat Kabin. Astean behin entzunez gero, 988 aldiz entzun da guztira. Nire ustez, milatik gora ere izango dira, eta oraindik ere emozionatzen jarraitzen dit.
2. Enrique Morente eta Lagartija Nick – Manhattan
25 urte pasa badira ere, ezin ahaztu Omega mitiko hark (hau bai mitikoa) erabat markatu ninduela. Orduko nire pasio guztiak uztartzen zituen modu magistralean: flamenkoa, rocka eta Leonard Cohen. Obsesio ere bihurtu zen bolada batean. Gaur egun, tarteka itzultzen naiz, eta oker ez nenbilela iruditzen zait. Kanta guztiak ziren bikainak, First we take Manhattan hau lekuko.
3. Itoiz – Inoiz
Gure nerabe garaiko rock klasikoek sortzen ziguten zirrara eztanda hortan murgilduta: The Doors, The Smiths, Pink Floyd eta abar luze bat. Euskarazko muska ere modernitzatzen ari zela ikusita, asko pozten ginen. Mikel Laboaren jarraitzaile sutsuak bihurtu ginen, baina Itoiz zen gure taldea. Sortu zituzten kanta eder ugariren artean hain ezaguna ez den Inoiz kanta fin hau aukeratu dut.
4. Radiohead – Jigsaw falling into place
Ezin ahaztu nire talderik gustukoena. Zailena kantu bakar bat aukeratzea da: Thom Yorkeren magia, bere diskografiako altxor ugari eta estilo desberdinekoak. Melodia intimoak, erritmo aldaketak eta beti ere soinu kalitate paregabean, In rainbows diskoko abesti eder honetan bezalaxe.
5. Nick Cave & The Bad Seeds – Bright horses
Zenbat aldiz tabena ixten bere ahots sakon eta dotorearen babesean. Ezagutzen nautenek ondo dakite Nick Cave-enganako nire debozioaz azken aldian. Nahiz eta adinean aurrera joan, sasoi bizian mantentzen da, gainera. Bere semearen heriotzaren ondoren ateratako Ghosteen hunkigarria horren adierazle. Bere kanta lasai eta goxo hauetako batean gelditu nahiko nuke bizitzen. Bright horses.
Eta hauexek gaur hautatutako bost kantak. Datorren astean galdetuz gero, beste bost izango lirateke. Ondo izan!
