Sukaldaria zara afizioz; mekanikoa ofizioz.
Elkarte gastronomiko batean sartu, eta inplikatu egiten zara. Inda-Mendi sortu zenetik nago hemen, ia 41 urte. Anjel Bakedano izan da elkarte honetan sukaldaritzaren sustatzaile nagusia. Hari laguntzen hasi nintzen, eta, pixkanaka, gustatzen zaidan horretara hurbiltzen.
Zein da zure zeregina Inda-Mendin?
Aurrekontuaren eta kide kopuruaren arabera prestatzen dugu jatekoa. Udalaren bidez egin izan dut lan, Dantzari Txiki Egunean Musika Eskolarentzat ere bai… ohitura bat da.
Kasu berezietan ere egiten ditut jatorduak: Fromista, Tuy eta Zumaiaren arteko senidetze prozesu bat abiatu zuten duela urte batzuk herri horietako udalek. Hori dela eta, 160 pertsonarentzako bazkaria prestatu genuen. Fromistarrek ekarritako hamabi arkume erre genituen, eta hiru herriotako herritarren artean jan. Elkartea goraino bete genuen; bai beheko aldea, baita goikoa ere. Uste dut ez dela inoiz elkartea hain betea egon.
25 urte daramatzazu urtean behin San Juan egoitzako adinekoei bazkaria prestatzen.
Oso polita izaten da. Duela urte batzuk guk eramaten genien janaria, baina dagoeneko badira urte batzuk guk prestatutakoa San Juan egoitzako langileek elkartean bertan zerbitzatzen dietela. Egun berezia izango balitz bezala itxaroten dute bazkaria. Koadro bat oparitu genien duela gutxi, eta urte hauetan guztietan ateratako argazkiekin osatutako panela oparitu ziguten haiek.
Azarorako jarri duzue aurten bazkaria. Zer prestatuko diezu?
Menu finko bat dugu jarrita. Lehen aldatzen joaten ginen, asmatu genuen arte. Itsaski krema, otarrainxkak, legatza labean txirlekin, azpizuna eta, amaitzeko, pasteltxoak. Beraiek gozatu egiten dute, eta guk ere bai.
Pulpo elkarte gastronomikoan ere prestatzen dituzu jatorduak.
Bai. Urtero izaten naiz, urteurreneko bazkaria egiten. Ohitura batzuei eustea gustatzen zait. Hala ere, laster utzi beharko dut, ez naiz denera iristen eta.
Juan Mari Lopezek zuk egindako olagarro estraktu batekin izozkia egin zuela kontatu zigun uztaileko Baleike aldizkarian.
Bai, duela lauzpabost urte. Lehenago ere entzuna nuen Tolosako babarrunen izozkiarena, eta Juan Mariri komentatu nion olagarroarena egitearen ideia. Proba batzuk egin genituen, baina zapore fuerteegia zuen. Zaporea ez da izozki arrunt batek izan dezakeena. Olagarro lehorrarekin egin nuen estraktua.
Noiz hasi zinen olagarroa lehortzen?
Bizi osoa daramat. Arritokieta kalean bizi zen lehen nire aitaginarreba, Añezkoan, eta betidanik lehortzen zuen olagarroa. Nire emaztea ezagutu nuenetik, beti ikusi izan dut olagarroa lehortzen. Gaur egun, nire lehortegia daukat, eta hor egiten dut lan.
Norberak etxean berehalako olagarro krema egiteko produktua sortu duzu.
Badira bost urte horretan jarri nintzela. Olagarro zopa arrunt batetik ateratzen da; ondoren, lehorketa eta birrintze prozesu bat du. Krema bat da, azkartasuna delako bilatzen nuena: hamar minutuan egiteko modukoa da. Berehalakoa izan dadin, krema behar du izan. Olagarro zatiak izango balitu, hidratatzeko denbora gehiago beharko luke. Egiteko ordubete behar bada, ez du merezi. Jendeari gustatzen ari zaio. Baimenen tramite batzuk egiten ari naiz, eta hemendik urte batzuetara merkatura ateratzea espero dut. Makinaria prest dut dagoeneko: baimenak bakarrik falta ditugu. Gero, merkatura aterako dugu.
Eta, oraintxe, zer duzu esku artean?
Beste produktu batzuk egiten ari naiz, merkatuan ez daudenak, olagarroarekin eginak. Hala ere, aurrerago emango dut horien berri.