Gabezia hori konpontzeko ez da ezer egin. Zumaian lokal bat egokitu zitekeen erromesak hartzeko, edo San Jose monasterioko aterpetxea; Monjaxarrak berriz ireki zitekeen, kontuan hartuta tresna guztiek aterpetxea ixtean utzi zuten bezala jarraitzen dutela. Garbitasun pixka bat, prest jartzea, eta Gipuzkoako Done Jakue Bidearen Lagunen Elkarteko ospitale-boluntarioak lankidetzan jarraitzeko prest egotea.
Gure elkartea, zoritxarrez, aterpetxerik gabe geratzen ari da erromesak hartzeko. Donostiako aterpetxea 2019. urtean itxi zuten. 2020. urtean Zarauzko aterpetxea itxi zuten. Zumaia? Galderen artean…
Galderen artean ez, itxita!
Egoera horren aurrean, alarma jo dugu behin eta berriz laguntza eskatuz. Anomalia horrek arazo asko sortzen dizkie erromesei. Gipuzkoa zeharkatzean, Irungo, Pasai Donibaneko eta Debako aterpetxeak bakarrik dituzte. Horrek esan nahi du berrogeita hamar kilometro baino gehiago daudela Iparraldeko Bidean elkarteek zaintzen dituzten aterpetxerik gabe. Aterpetxe hauetako harrera borondatezko kideek egiten dute, erromesen dohaintzekin sostengatzen diren aterpetxeek, alegia; Elkarteak zuzentzen dituen aterpetxeetan egoteagatik erromesek ez dute inolako ordainketarik egin beharrik.
2017an, 2018an eta 2019an, Zumaiako aterpetxean 12.874 erromes egon ziren… Harrera apirila eta urria artean egin zen.
Santiago hondartzarantz nindoala, hamar erromesekin gurutzatu nintzen berrehun metroan… Zarauztik atera zen erromes batek esan zidan 60 euro ordaindu behar izan zituela gaua ostatu batean pasatzeagatik… Zarautzen ere ez dago erromesen aterpetxerik. Baina beno, “Platynum edo Iridium” txartela badute, arazoak desagertu egiten dira. Aterpetxerik gabeko egoera honekin, Done Jakue Bidearen benetako izpiritua desagertu egiten da… “Erromesari ostatu ematea”. Bide on!
